Τρακόσοι να μας μασουλούν εμάς και τα παιδιά μας…

Το ψάρι απ’την κεφαλή μυρίζει, είναι αλήθεια,
όντε θα πολυκαιριστεί μες στη ψαροκασέλα.
Η κεφαλή του έφταιξε για να πιαστεί στα δίχτυα
με την ορά θα γλίτωνε του καθενούς μασέλα.
Κι εμείς αναστορούμαστε για όλα τα κακά μας…
Η κεφαλή μας έφταιξε και φτάσαμε στο πιάτο;;
Τρακόσοι να μας μασουλούν εμάς και τα παιδιά μας
Θαρρώ πως βάλαμε ορά σα σκύλος μες στα σκέλια
ενώ το ψάρι με ορά μπορεί να κολυμπήσει!
θαρρούσαμε πως πάντοτε θά’χομε ξένα μέλια
σαν τσι κηφήνες κάναμε μα’χάθει το μελίσσι.
Η κεφαλή μας έφταιξε που κεφαλές του τόπου
να μας λαλούν ορίσαμε σα πρόβατα που σφάζουν…
Εμείς με φόβο τη μπουκιά του μοχθηρού μας κόπου
κι αυτοί αδούλευτο ψωμί να φάνε κομμαθιάζουν
μαχαίρι έχουν κοφτερό κι εμάς να τ’ακονίζουν
κι αφού κασάπης ο παππούς κασάπης κι ο πατέρας
κασάπης θά’ναι και ο γιος φωνάζουν και φοβίζουν…
Ή να τους κάνομε «χρυσά»να’χουνε αυγά τση μέρας
ή κεφαλές μας κόβουνε να το πουλούνε κρέας.